Հարցին, թե ինչու այս վիճահարույց հարցով հանրաքվե չէին պահանջում, երբ Հանրապետականի հետ քաղաքական համագործակցության համաձայնագրի շրջանակներում նախարարի պաշտոն էր զբաղեցնում, Մինասյանն արձագանքում է․ - «Հանրաքվեի վարկածը այն ժամանակ է պետք, երբ որ այսպիսի դժգոհություններ են առաջանում և այսպիսի անվստահություն կա: Մինչև իշխանափոխությունը այսպիսի լարվածություն չի եղել․ եղել են դժգոհություններ, եղել են առարկումներ, բայց այս ծավալի դժգոհություն չի եղել: Հիմա եկել է մի վիճակ, երբ որ իշխանությունը հստակ ինչ-որ սպասում է ձևավորել, հիմա ելնում է ուղիղ այդ սպասմանը հակառակ մոտեցում է առաջ քաշում, և լարվածությունը մեծացել է: Այսպիսի ֆոնի վրա ի՞նչն է մնում հարցի լուծում, եթե ոչ հանրաքվեն: Ընդ որում, օրենքի տեսքով հանրաքվեն՝ «Արգելել Ամուլսարի շահագործումը որպես հանքավայր: Այո: Ոչ»: Ընդ որում, այս նախաձեռնությունն էլ բացարձակ կապ չունի արդեն իշխանության հետ: Կարող են քաղաքացիական նախաձեռնության կարգով, այդ թվում նաև բոլոր բնապահպանները, ովքեր դեմ են, կամ այն անձինք, ովքեր որ չշահագործման գաղափարը կրում են, նախաձեռնեն այս աշխատանքը»:
Բնապահպանության նախկին նախարարի համար անընդունելի են իր հասցեին ուղղված մեղադրանքները: Նրա խոսքով, նախ բոլոր տեսակի թույլտվությունները իր նշանակումից շատ ավելի առաջ են տրվել, իսկ ինքը նախարար աշխատած տարիներին էական աշխատանքներ է տարել այս ուղղությամբ․ - «Մենք առաջ քաշեցինք նոր մոտեցում․ որ կառավարությունը ինքը պատվիրի բնապահպանական ազդեցության անկախ փորձագիտական հետազոտություն, որը կֆինանսավորվեր ոչ բյուջեի հաշվին, որովհետև կառավարությունը այս միջոցները չէր տրամադրում, և համաձայնություն վերցրինք, որ «Լիդիան»-ը այդ միջոցները կառանձնացնի, կառավարության հատուկ հաշվին կփոխանցի, իսկ պատասխանատուն կլինի արդեն կառավարությունը: Եվ առաջին լավագույն միջազգային տասը փորձագետներից հրավիրենք երկուսին, որոնք ավելի անկախ և ավելի օբյեկտիվ գնահատական կտային: Եվ ոչ միայն փաստաթղթային, այլ նաև դաշտային աշխատանքները, հետազոտությունների հիման վրա: Եվ գրեթե այդ համաձայնությունը առկա էր: Սակայն տեղի ունեցավ քաղաքական փոփոխություն երկրում: Եվ այդ փոփոխության արդյունքում փոխանակ այն ձեռքբերումները, որոնք մեն ունեինք արդեն, դնեին հիմքում և սկսեին իրականացնել գործողություններ, ամեն ինչ դրվեց մի կողմ, ձևավորվեց մի մեծ սպասում, թե՝ սպասեք, մենք ավելի լուրջ աշխատանք ենք անելու: Արդյունքում շահագործել-չշահագործելու հարցը մնաց այսպես օդից կախված: Հիմա եկել է մի վիճակ, որ ով ինչ խոսք ասի, միևնույն է չի ընկալվելու միանշանակորեն: Դրա համար խոսքը ի վերջո պատկանում է ժողովրդին»:
Արծվիկ Մինասյանը պնդում է, որ նույնիսկ Բնապահպանության նախարար եղած տարիներին երբեք չի հայտարարել՝ հանքը ենթակա է կամ ենթակա չէ շահագործման, միայն հստակեցրել է, որ ամեն ինչ արված էր օրենքի շրջանակներում․ - «Ակնհայտ է, որ կան նաև ռիսկեր չշահագործման դեպքում հնարավոր վնասներ կրելու տեսակետից: Բայց համեմատելով այն ռիսկերի հնարավոր դրսևորման հետ, որոնք կարող են առաջանալ հատկապես «Էլարդ»-ի վերջին հետազոտության անորոշության ֆոնին՝ կարող են շատ ավելի մեծ վնասներ բերել երկրին, քան թե չշահագործման դեպքում ազդեցությունն է: Սկսած արբիտրաժին, ավարտած ներդրումային միջավայրի վատթարացման հիմքում պայմանավորված Հայաստանում ուղղակի ներդրումների վերջնական դադարեցմամբ: Բայց համար մտահոգիչ է նաև մեկ այն բան․ երբ մեկ տարի առաջ տեղի ունեցան այս գործողությունները, և հանդուրժվեց ճանապարհների փակումը, զրկվեց «Լիդիան Արմենիա»-ն կառավարելու հնարավորությունից, մեկ տարուց ավելի է, այստեղ արդեն իսկ արտանետումները կան, արդեն իսկ բացասական դրսևորում կա: Որևէ մեկը հարց չի՞ տալիս․ բա, լավ, բա էս մեկ տարվա ընթացքում այս անգործությունը, որ ցուցաբերել ենք իբրև պետություն, իբրև կառավարություն, սրա վնասները ո՞վ է կրում»:
Հանքի շահագործման համար անհրաժեշտ շրջակա միջավայրի ազդեցության մի քանի գնահատականներից մեկը Բնապահպանության նախարարությունը հաստատել է դեռ 2014 թվականին: Մինչև 2014-ի ապրիլը պաշտոնավարել է Արամ Հարությունյանը, իսկ ապրիլի 30-ից՝ Արամայիս Գրիգորյանը: Առաջինն այսօր գտնվում է հետախուզման մեջ հանքերևակումների ուսումնասիրության 10 հատուկ լիցենզիաներ տրամադրելու գործընթացում առանձնապես խոշոր չափի կաշառք ստանալու մեղադրանքով, իսկ երկրորդը Ամուլսարի մասին հարցը լսելուց հետո դարձավ անհասանելի:
