Մեկուկես ամիս առաջ Սիրիայից ընտանիքով Հայաստան տեղափոխված Համբիկ Շիմշիրյանն իր ընտանիքի ապագան Հայաստանի հետ է կապում․ Հայաստանի քաղաքացի է դարձել ու որոշել ապրել այստեղ:
Դամասկոսում մեծ տուն, երկու ֆաբրիկա, ռեստորան թողած սիրիահայն արդեն նոր ընկերություն է գրանցել ու որոշել նոր գործ սկսել:
Համբիկին նրա սիրիահայ ընկերոջը պատկանող ընկերությունը պատրաստվում է ներքնաշորերի արտադրություն բացել Երեւանում: Մեկուկես ամսից սիրիահայ գործարարը նախատեսում է սկսել արտադրությունը՝ իմանալով, սակայն, որ Հայաստանում բիզնես սկսելը հեշտ չէ:
Դամասկոսից Երեւան տեղափոխված գործարարն ապագա ֆաբրիկայի համար արդեն տարածք է գտել, այժմ նախապատրաստվում է հումքի ու սարքավորումների ներկրմանը:
Համբիկը հույս ունի, որ մեկ տարի հետո իր բիզնեսը դրական արդյունքներ կունենա: Նա ուսումնասիրել է շուկան ու հասկացել, որ Հայաստան ներկրվող ներքնաշորերի փոխարեն կարող է տեղի շուկայի համար առավել որակյալ ապրանք արտադրել:
«Եթե մենք արտադրենք այստեղ ու էժան գնով ծախենք, դա մարդկանց օգուտ չէ՞, կառավարությանը օգուտ չէ՞», ֊ հարցնում է սիրիահայ գործարարը:
Նոր գործ ձեռնարկելու՝ Համբիկի նախաձեռնությանն օժանդակել են ընկերները: Գործարարն ասում է՝ լսել է, որ այստեղ, ի տարբերություն Սիրիայի, բիզնես սկսելու համար արտոնություններ չեն տրամադրվում:
«Չգիտեմ: Երեւի մենք Սիրիայի խելքով այստեղ չենք կարող գործ անել: Պիտի մի քիչ մոռանանք Սիրիայի դյուրությունները, որ կառավարությունը տվել է», ֊ ասում նա՝ հավելելով, թե լավ կլիներ, որ կառավարությունը արտոնություններ տար արտադրության համար պահանջվող սարքավորումների ներկրման համար, ազատեր հարկերից եւ այլն: ֊ «Այսինքն, օգնություն չկա, եթե մեկը ներքին արտադրություն պիտի դնի եւ այսքան օգուտ պիտի տա եւ այսքան մարդ պիտի աշխատացնի»:
Մինչդեռ, Սիրիայում նոր բիզնես սկսելու համար իշխանությունները մի շարք արտոնություններ են տրամադրում, ասում է Համբիկը՝ 5-10 տարի ազատում հարկային վճարումներից, արտադրություն կազմակերպելու համար մեքենա֊սարքավորումների ներկրման հարկերից ազատում եւ այլն:
Չնայած տարբերություններին ու դժվարություններին, սիրիահայ գործարարը մեծ հույսեր է կապում իր նախաձեռնության հետ: Նրա ընտանիքն առայժմ վարձով է բնակվում: Մոտ ապագայում պատրաստվում են տուն գնել, շարունակել կյանքն այստեղ, բայց կապերը չխզելով Սիրիայի հետ:
Դամասկոսում մեծ տուն, երկու ֆաբրիկա, ռեստորան թողած սիրիահայն արդեն նոր ընկերություն է գրանցել ու որոշել նոր գործ սկսել:
Համբիկին նրա սիրիահայ ընկերոջը պատկանող ընկերությունը պատրաստվում է ներքնաշորերի արտադրություն բացել Երեւանում: Մեկուկես ամսից սիրիահայ գործարարը նախատեսում է սկսել արտադրությունը՝ իմանալով, սակայն, որ Հայաստանում բիզնես սկսելը հեշտ չէ:
Դամասկոսից Երեւան տեղափոխված գործարարն ապագա ֆաբրիկայի համար արդեն տարածք է գտել, այժմ նախապատրաստվում է հումքի ու սարքավորումների ներկրմանը:
Համբիկը հույս ունի, որ մեկ տարի հետո իր բիզնեսը դրական արդյունքներ կունենա: Նա ուսումնասիրել է շուկան ու հասկացել, որ Հայաստան ներկրվող ներքնաշորերի փոխարեն կարող է տեղի շուկայի համար առավել որակյալ ապրանք արտադրել:
«Եթե մենք արտադրենք այստեղ ու էժան գնով ծախենք, դա մարդկանց օգուտ չէ՞, կառավարությանը օգուտ չէ՞», ֊ հարցնում է սիրիահայ գործարարը:
Նոր գործ ձեռնարկելու՝ Համբիկի նախաձեռնությանն օժանդակել են ընկերները: Գործարարն ասում է՝ լսել է, որ այստեղ, ի տարբերություն Սիրիայի, բիզնես սկսելու համար արտոնություններ չեն տրամադրվում:
«Չգիտեմ: Երեւի մենք Սիրիայի խելքով այստեղ չենք կարող գործ անել: Պիտի մի քիչ մոռանանք Սիրիայի դյուրությունները, որ կառավարությունը տվել է», ֊ ասում նա՝ հավելելով, թե լավ կլիներ, որ կառավարությունը արտոնություններ տար արտադրության համար պահանջվող սարքավորումների ներկրման համար, ազատեր հարկերից եւ այլն: ֊ «Այսինքն, օգնություն չկա, եթե մեկը ներքին արտադրություն պիտի դնի եւ այսքան օգուտ պիտի տա եւ այսքան մարդ պիտի աշխատացնի»:
Մինչդեռ, Սիրիայում նոր բիզնես սկսելու համար իշխանությունները մի շարք արտոնություններ են տրամադրում, ասում է Համբիկը՝ 5-10 տարի ազատում հարկային վճարումներից, արտադրություն կազմակերպելու համար մեքենա֊սարքավորումների ներկրման հարկերից ազատում եւ այլն:
Չնայած տարբերություններին ու դժվարություններին, սիրիահայ գործարարը մեծ հույսեր է կապում իր նախաձեռնության հետ: Նրա ընտանիքն առայժմ վարձով է բնակվում: Մոտ ապագայում պատրաստվում են տուն գնել, շարունակել կյանքն այստեղ, բայց կապերը չխզելով Սիրիայի հետ:
