Հայտնի են Ռուսաստանի այս տարվա թշնամիներն ու բարեկամները. Հայաստանը բարեկամ երկրների ցանկում է, սակայն ռուսաստանցիների ընդամենը 12 տոկոսն է այդ կարծիքին։
«Գլխավոր թշնամին», ինչպես և նախորդ տարիներին, Միացյալ Նահանգներն է, որի հետ, ինչպես Կրեմլն է խոստովանում, ամենալարված հարաբերություններն ունի «սառը պատերազմի» տարիներից ի վեր։
Թշնամիների ցանկում երկրորդ հորիզոնականում է Ռուսաստանի հետ հակամարտող Ուկրաինան, ապա՝ Գերմանիան և Բալթյան երկրները։ Ընդ որում, Ուկրաինան թշնամի համարող ռուսաստանցիների թիվը նախորդ տարիների հարցման արդյունքների համեմատ հասել է առավելագույնին՝ շուրջ 50 տոկոսի: Այսպիսին են «Լևադա» կենտրոնի վերջին հարցումների արդյունքները։
Ռուսաստանյան հեղինակավոր այդ կազմակերպության հրապարակած հարցումների համաձայն, ռուսաստանցիների 70 տոկոսը կարծում է, որ Միացյալ Նահանգները Ռուսաստանի նկատմամբ թշնամաբար է տրամադրված, սակայն նախորդ տարիների համեմատ նման կարծիք ունեցող ռուսաստանցիների թիվը նվազել է՝ հասնելով 70 տոկոսի։
Նոր հարցումների համաձայն՝ ռուսաստանցիների կեսը համոզված են, որ Ռուսաստանը գտնվում է միջազգային մեկուսացման մեջ։ Իսկ այն անձանց թիվը, որոնց այդ մեկուսացումն անհանգստացնում է վերջին երկու տարիներին, նվազել է։
Հարցվածների ավելի քան կեսը կարծում են, որ Ռուսաստանի հարաբերությունները Եվրամիության և Միացյալ Նահանգների հետ վերջին տարիներ չեն փոխվել։ Այդուհանդերձ, ռուսաստանցիներն ավելի շատ հակված են կարծելու, որ պաշտոնական Մոսկվայի և Վաշինգտոնի հարաբերությունները բարելավվում են։
Թուրքիան, որն ընդամենը մեկ տարի առաջ թշնամիների ցանկում երրորդ հորիզոնականն էր զբաղեցնում, այս անգամ 11-րդ տեղում է։
Մայիսի 19-22-ը Ռուսաստանի 48 մարզում 1600 անձանց շրջանում անցկացված հարցման արդյունքներով՝ Ռուսաստանի հիմնական բարեկամները Բելառուսը, Չինաստանը, Ղազախստանը, Հնդկաստանը, Իրանը և Վենեսուելան են։ Ռազմավարական գործընկեր Հայաստանը բարեկամ են համարում ռուսաստանցիների 12 տոկոսը: Հնդկաստանը, ըստ այդ հարցումների, ռուսաստանցիների համար ավելի հարազատ երկիր է, քան Հայաստանը։
Ռուսաստանցիներն, ի դեպ, բարեկամական զգացմունքներ են տածում նաև Սիրիայի նկատմամբ, ընդ որում, այդ ջերմությունն առաջացել է ընդամենը մեկ տարի առաջ՝ 2016 թվականին, այսինքն՝ այն բանից հետո, երբ Ռուսաստանն ակտիվորեն ներգրավվեց սիրիական հակամարտության մեջ՝ օդային հարվածներ հասցնելով սիրիական ընդդիմության դիրքերին։
