Դեսպանը խուսափեց պատասխանել հարցին, թե արդյոք վերջերս Եվրախորհրդարանի ընդունած թիվ 1622 բանաձեւը (որը հայկական ուժերին կոչ է անում «դուրս հանել զինված ուժերը Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներից») արտահայտում է Եվրամիության դիրքորոշումը: Հայաստանի արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանը, հիշեցնենք, դրան հակադարձել էր, թե «բանաձեւի որոշ դրույթներ հակասում են Եվրամիության դիրքորոշմանը, ինչը բազմիցս արտահայտվել է»:
Ռաչինսկին ասաց, թե բանաձեւի ձեւակերպումները շատ ընդհանրական են, իսկ «մանրամասների շուրջ պետք է բանակցեն երկու, նույնիսկ` 3 կողմերը»` ճշտելով, թե նկատի ունի «Հայաստանը, Ադրբեջանը եւ Լեռնային Ղարաբաղում բնակվող հայերին»:
Դեսպանը բացառեց նաեւ, թե Եվրախորհրդարանի այդ բանաձեւը ԵԱՀԿ-ի Մինսկի խմբի գործունեության միջամտելու փորձ է` շեշտելով, թե «ԵԱՀԿ-ից բացի, որեւէ այլ կազմակերպություն` այդ թվում Եվրամիությունը եւ անգամ ՄԱԿ-ը, ընդգրկված չէ ղարաբաղյան բանակցություններում»:
Նրա խոսքով, այլ կազմակերպությունների եւ, հատկապես, Եվրամիության դերը կկարեւորվի հակամարտության կարգավորմանը հաջորդելիք (հետկոնֆլիկտային) շրջանում, երբ «անհրաժեշտ կլինի ծավալուն ֆինանսական, լոգիստիկ, կազմակերպչական աջակցություն ցուցաբերել տարածաշրջանին` հակամարտության հետեւանքները վերացնելու համար»:
Նրա ներկայացմամբ, Եվրամիության, եւ, մասնավորապես, Լեհաստանի հարավկովկասյան քաղաքականությունը «տարածաշրջանը իբրեւ մեկ ամբոջություն դիտարկելն է». - «Ոչ ոք այս տարածաշրջանի առանձին վերցրեծ մեկ երկրում ֆինանսական ներդրում չի կատարի, քանի դեռ ընդհանուր խաղաղություն եւ կայունություն չի հաստատվել»:
Լեհաստանը, հիշեցնենք, Եվրամիության Արեւելյան գործընկերության ծրագրի առավել ջերմեռանդ աջակիցներից է:
Ռաչինսկին ասաց, թե բանաձեւի ձեւակերպումները շատ ընդհանրական են, իսկ «մանրամասների շուրջ պետք է բանակցեն երկու, նույնիսկ` 3 կողմերը»` ճշտելով, թե նկատի ունի «Հայաստանը, Ադրբեջանը եւ Լեռնային Ղարաբաղում բնակվող հայերին»:
Դեսպանը բացառեց նաեւ, թե Եվրախորհրդարանի այդ բանաձեւը ԵԱՀԿ-ի Մինսկի խմբի գործունեության միջամտելու փորձ է` շեշտելով, թե «ԵԱՀԿ-ից բացի, որեւէ այլ կազմակերպություն` այդ թվում Եվրամիությունը եւ անգամ ՄԱԿ-ը, ընդգրկված չէ ղարաբաղյան բանակցություններում»:
Նրա խոսքով, այլ կազմակերպությունների եւ, հատկապես, Եվրամիության դերը կկարեւորվի հակամարտության կարգավորմանը հաջորդելիք (հետկոնֆլիկտային) շրջանում, երբ «անհրաժեշտ կլինի ծավալուն ֆինանսական, լոգիստիկ, կազմակերպչական աջակցություն ցուցաբերել տարածաշրջանին` հակամարտության հետեւանքները վերացնելու համար»:
Նրա ներկայացմամբ, Եվրամիության, եւ, մասնավորապես, Լեհաստանի հարավկովկասյան քաղաքականությունը «տարածաշրջանը իբրեւ մեկ ամբոջություն դիտարկելն է». - «Ոչ ոք այս տարածաշրջանի առանձին վերցրեծ մեկ երկրում ֆինանսական ներդրում չի կատարի, քանի դեռ ընդհանուր խաղաղություն եւ կայունություն չի հաստատվել»:
Լեհաստանը, հիշեցնենք, Եվրամիության Արեւելյան գործընկերության ծրագրի առավել ջերմեռանդ աջակիցներից է:
