Ակսյոնովը ավելի քան 20 վեպերի, բազմաթով վիպակների եւ պատմվածքների հեղինակ է: Գրականագետները նրան համարում են ռուս գրականության «վաթսունականների» սերնդի ամենավառ ներկայացուցիչներից մեկը:
Ակսյոնովը ծնվել է Կազանում՝ կուսակցական գործիչների ընտանիքում: Ծնողներին ստալինյան բռնաճնշումների տարիներին բանտարկել են: Ապագա գրողը նախ ապրել է մանկատանը, ապա Մագադանի աքսորավայրերից մեկում՝ աքսորված մոր հետ:
1956-ին ավարտել է Լենինգրադի բժշկական ինստիտուտը, աշխատել է Հյուսիսային բեւեռի, Կարելիայի եւ Մոսկվայի հիվանդանոցներում:
Որպես գրող Ակսյոնովը ճանաչում է ստացել 60-ականներին, երբ «Յունոստ» հանդեսում լույս է տեսել նրա «Գործընկերները» վիպակը: Նրա առաջին հայտնի վեպը «Աստղային տոմսն» էր:
Ակսյոնովի առաջին ստեղծագործությունների հերոսները՝ երիտասարդ ռոմանտիկներ են եւ սովետական իրականության մեջ չտեղավորվող, արեւմտյան ջազով եւ գրականությամբ տարված պատանիները, որոնց անվանել են «ստիլյագներ»:
Խրոշչովյան «հալոցքից» հետո խորհրդային հրատարակչությունները սկսել են մերժել Ակսյոնովի եւ նրա սերնդի այլ գրողների ստեղծագործությունները:
1979 թվականին Ակսյոնովի եւ մի խումբ այլախոհ գրողների ջանքերով ԱՄՆ-ում լույս է տեսել գրաքննությունից ազատ «Մետրոպոլ» ալմանախը: Երբ դրա հեղինակներից Եվգենի Պոպովին եւ Վիկտոր Երոֆեեւին վտարել են Գրողների միությունից, Ակսյոնովն ի նշան բողոքի ինքն է հայտնել է միությունից դուրս գալու մասին եւ անմիջապես հայտնվել է ՊԱԿ-ի գործակալների հսկողության ներքո:
1980-ին Ակսյոնովը արտագաղթել է ԱՄՆ, որտեղ եւ տեղեկացել է իրեն եւ տիկնոջը խորհրդային քաղաքացիությունից զրկելու իշխանությունների որոշման մասին:
ԱՄՆ-ում Ակսյոնովը դասավանդել է համալսարաններում, շարունակել է ստեղծագործել, ավարտել եւ հրատարակել է ԽՍՀՄ-ում սկսած «Այրվածքը» եւ «Ղրիմի կղզին» վեպերը:
1980-1991 թվականներին Վասիլի Ակսյոնովը թղթակցել է «Ազատություն» ռադիոկայանին, վարելով իր հեղինակային հաղորդաշարը:
1989 թվականին նա առաջին անգամ վերադարձել է ԽՍՀՄ, մեկ տարի անց իշխանությունները վերականգնել են նրա քաղաքացիությունը: Հետագայում նա Ռուսաստանում հրատարակել է «Մոսկովյան սագա», «Ձվի դեղնուց», Թղթե բնապատկեր», «Ասա՝ «չամիչ» եւ այլ վեպերը, ինչպես նաեւ հուշեր եւ հոդվածներ:
Վերջին շրջանում նա ապրել է մերթ Բեարիցում (Ֆրանսիա), մերթ Մոսկվայում:
Ֆրանսիայում ապրող Վասիլի Ակսյոնովի բարեկամը, գրող Անատոլի Գլադիլինը ասել է, որ ընկերոջ մահը նրա համար անսպասելի չէր:
«Դեռ ապրիլին ես Վասիլիի որդու՝ Ալեքսեյի հետ այցելեցի նրան Սկլիֆոսոֆսկու անվան հիվանդանոցի վերակենդանացման բաժնում: Ես մոտ կեկ ժամ մնացի նրա հետ: Ես նրան հրաժեշտ տվեցի, գիտեի, որ սա՝ վերջն է: Երկու շաբաթ առաջ, լսելով, որ հոգեվարքն է սկսվել, Աստծուն աղոթում էի, որ այդ տանջանքն արագ ավարտվի»,- ասել է Գլադիլինը:
«Ակսյոնովի ջինսե կուրտկայից, ինչպես Գոգոլի «Շինելոց» դուրս է եկել ամբողջ արդիական ռուս գրականությումը», - ասել է Ակսյոնովի բարեկամ, գրող Եվգենի Պոպովը:
Վասիլի Ակյոնովին հուղարկավորելու են հուլիսի 9-ին Մոսկվայի Վագանկովո գերեզմանատանը:
Ակսյոնովը ծնվել է Կազանում՝ կուսակցական գործիչների ընտանիքում: Ծնողներին ստալինյան բռնաճնշումների տարիներին բանտարկել են: Ապագա գրողը նախ ապրել է մանկատանը, ապա Մագադանի աքսորավայրերից մեկում՝ աքսորված մոր հետ:
1956-ին ավարտել է Լենինգրադի բժշկական ինստիտուտը, աշխատել է Հյուսիսային բեւեռի, Կարելիայի եւ Մոսկվայի հիվանդանոցներում:
Որպես գրող Ակսյոնովը ճանաչում է ստացել 60-ականներին, երբ «Յունոստ» հանդեսում լույս է տեսել նրա «Գործընկերները» վիպակը: Նրա առաջին հայտնի վեպը «Աստղային տոմսն» էր:
Ակսյոնովի առաջին ստեղծագործությունների հերոսները՝ երիտասարդ ռոմանտիկներ են եւ սովետական իրականության մեջ չտեղավորվող, արեւմտյան ջազով եւ գրականությամբ տարված պատանիները, որոնց անվանել են «ստիլյագներ»:
Խրոշչովյան «հալոցքից» հետո խորհրդային հրատարակչությունները սկսել են մերժել Ակսյոնովի եւ նրա սերնդի այլ գրողների ստեղծագործությունները:
1979 թվականին Ակսյոնովի եւ մի խումբ այլախոհ գրողների ջանքերով ԱՄՆ-ում լույս է տեսել գրաքննությունից ազատ «Մետրոպոլ» ալմանախը: Երբ դրա հեղինակներից Եվգենի Պոպովին եւ Վիկտոր Երոֆեեւին վտարել են Գրողների միությունից, Ակսյոնովն ի նշան բողոքի ինքն է հայտնել է միությունից դուրս գալու մասին եւ անմիջապես հայտնվել է ՊԱԿ-ի գործակալների հսկողության ներքո:
1980-ին Ակսյոնովը արտագաղթել է ԱՄՆ, որտեղ եւ տեղեկացել է իրեն եւ տիկնոջը խորհրդային քաղաքացիությունից զրկելու իշխանությունների որոշման մասին:
ԱՄՆ-ում Ակսյոնովը դասավանդել է համալսարաններում, շարունակել է ստեղծագործել, ավարտել եւ հրատարակել է ԽՍՀՄ-ում սկսած «Այրվածքը» եւ «Ղրիմի կղզին» վեպերը:
1980-1991 թվականներին Վասիլի Ակսյոնովը թղթակցել է «Ազատություն» ռադիոկայանին, վարելով իր հեղինակային հաղորդաշարը:
1989 թվականին նա առաջին անգամ վերադարձել է ԽՍՀՄ, մեկ տարի անց իշխանությունները վերականգնել են նրա քաղաքացիությունը: Հետագայում նա Ռուսաստանում հրատարակել է «Մոսկովյան սագա», «Ձվի դեղնուց», Թղթե բնապատկեր», «Ասա՝ «չամիչ» եւ այլ վեպերը, ինչպես նաեւ հուշեր եւ հոդվածներ:
Վերջին շրջանում նա ապրել է մերթ Բեարիցում (Ֆրանսիա), մերթ Մոսկվայում:
Ֆրանսիայում ապրող Վասիլի Ակսյոնովի բարեկամը, գրող Անատոլի Գլադիլինը ասել է, որ ընկերոջ մահը նրա համար անսպասելի չէր:
«Դեռ ապրիլին ես Վասիլիի որդու՝ Ալեքսեյի հետ այցելեցի նրան Սկլիֆոսոֆսկու անվան հիվանդանոցի վերակենդանացման բաժնում: Ես մոտ կեկ ժամ մնացի նրա հետ: Ես նրան հրաժեշտ տվեցի, գիտեի, որ սա՝ վերջն է: Երկու շաբաթ առաջ, լսելով, որ հոգեվարքն է սկսվել, Աստծուն աղոթում էի, որ այդ տանջանքն արագ ավարտվի»,- ասել է Գլադիլինը:
«Ակսյոնովի ջինսե կուրտկայից, ինչպես Գոգոլի «Շինելոց» դուրս է եկել ամբողջ արդիական ռուս գրականությումը», - ասել է Ակսյոնովի բարեկամ, գրող Եվգենի Պոպովը:
Վասիլի Ակյոնովին հուղարկավորելու են հուլիսի 9-ին Մոսկվայի Վագանկովո գերեզմանատանը: