Մատչելիության հղումներ

Հուլիսի 3-ի մամուլ


«Առավոտ»-ի խմբագիրը գրում է. - «Հանրահավաքը քաղաքական պայքարի սովորական, բնականոն, կասեի նույնիսկ` դասական ձեւ է: Բոլոր քիչ թե շատ ժողովրդավարական երկրներում բոլոր տեսակի ընդդիմությունները հավաքում են իրենց կողմնակիցներին եւ ասում են մոտավորապես նույն տեքստը` «եթե մենք ձեզ իշխենք, դուք փրկված եք, եթե նրանք շարունակեն իշխել` դուք կորած եք»: Հայաստանի նման երկրում այդ միջոցառումները ուղեկցվում են` «X, հեռացիր», «X, դավաճան» վանկարկումներով, երբ X-ը տվյալ պահին երկրի առաջին դեմքն է: Ժամանակը չէ՞ այդ ամենին վերաբերվել որպես առօրյա երեւույթների»:

«Հրապարակ»-ը զրուցել է մարտի 1-2-ի իրադարձությունները ուսումնասիրող խորհրդարանական ժամանակավոր հանձնաժողովի նախագահ Սամվել Նիկոյանի հետ: Լրագրողը հարցնում է. - «Դուք արդեն իսկ հայտարարել եք, որ հանձնաժողովը չկարողացավ պատասխանել այն հարցին, թե ովքեր են սպանությունների կոնկրետ մեղավորները, չնայած նրանց մահվան վերաբերյալ որոշ նյութերի տիրապետում է»: Նիկոյանը պատասխանում է. - «Հանձնաժողովը դա համարում է նախաքննական մարմնի գործառույթ: Հիմա եթե որեւէ մեկը կարծում է, որ այս եղած նյութերով հանձնաժողովը կարող է հայտնաբերել՝ կոնկրետ ով ում է սպանել, ես ասում եմ՝ մենք չենք կարող դա անել: Ուրիշ բան է, որ ես դիմում եմ հասարակությանը, ցուցարարներին՝ որ անոնիմ ձեւով մեզ նյութեր տան, հազարավոր մարդկանց աչքի առաջ է դա տեղի ունեցել, ուզո՞ւմ եք բացահայտել՝ եկեք տեղեկություն տվեք: Բայց բոլորը պարտիզան-պարտիզան են խաղում եւ տեղներից ասում են՝ բացահայտեք: Ինչո՞վ բացահայտեմ, ո՞ւմ միջոցով բացահայտեմ: Եկեք տվյալներ տվեք՝ բացահայտեմ»:

«Կապիտալ»-ը զրուցել է Հանրապետական կուսակցության մամլո խոսնակ, Ազգային ժողովի պատգամավոր Էդուարդ Շարմազանովի հետ: Լրագրողը հարցնում է. - «Համաներումը չփակեց Մարտի 1-ի էջը, թեեւ այն արվեց հենց դրա համար»: Շարմազանովի պատասխանը. - «Համամիտ չեմ, թե համաներման խնդիրը Մարտի 1-ի էջը փակելն էր: Համաներման խնդիրն ավելի լայն էր: Այն իրավական ակտ է, ճիշտ է, հետեւանքները քաղաքական են, սակայն ակտն իրավական է: Կար համաներման անհրաժեշտություն... Մենք պետք է սովորենք արձանագրել փաստերը, իսկ փաստն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի կողմից առաջարկված համաներումը լայնամասշտաբ եւ աննախադեպ էր Հայաստանի նորագույն պատմության մեջ: Համաներումը չի արվում այս կամ այն անձի համար, եւ այն կապել միայն Մարտի 1-ի հետ, կարծում եմ, ճիշտ չէ»: Իսկ հարցին, թե համաներումը հետընտրական ճգնաժամը հաղթահարելու քայլ չի՞ համարում, ՀՀԿ-ի խոսնակը արձագանքել է. - «Ճգնաժամը հաղթահարված էր մինչեւ համաներումը: Ճգնաժամ լինում է այն ժամանակ, երբ իշխանությունները չեն կարողանում այլեւս կառավարել, եւ երբ ժողովուրդը ցանկանում է միայն փոփոխություններ հեղափոխական ճանապարհով: Երեւանի ավագանու ընտրությունները ցույց տվեցին, որ գոնե մայրաքաղաքի բնակչության մեծ մասը ձայնը տվեց նախագահ Սարգսյանի ղեկավարած կուսակցությանը»:

Իսկ «Հայաստանի Հանրապետություն»-ը ներկայացնում է նախագահ Սերժ Սարգսյանի հանդիպումը դպրոցականների հետ: Նախագահը ասել է. - «Ուզում եմ, որ ձեզանից յուրաքանչյուրը առաջարկված խնդիրները լուծելիս մշտապես հիշի՝ բոլոր միջոցները չէ, որ ճիշտ են խնդիրները լուծելիս: Երեւի լսել եք, որ ասում են՝ «նպատակն արդարացնում է միջոցները»: Այդպես չէ, որովհետեւ եթե խնդիր լուծելիս միջոցների միջեւ ընտրություն չես կատարում, հաճախ շատ մեծ խնդիրներ ես ստեղծում: Հաճախ մարդիկ, ովքեր փորձում են ամեն գնով հասնել նպատակին, ամայեցնում են ինչպես իրենց հոգին ու միտքը, այնպես էլ շրջապատը: Հիշեք, որ այդ միջոցները պետք է լավը լինեն ոչ թե կոնկրետ պարագայում, ոչ թե ինչ-որ ժամանակի համար, այլ պետք է լավը լինեն ինքնին: Վատ միջոցներով երբեք չի կարելի հասնել լավ նպատակի»:

«Ժամանակ»-ը զրուցել է Լեռնային Ղարաբաղի նախկին արտգործնախարար Արման Մելիքյանի հետ: Նա ասում է. - «Այսօր իրականում Հայաստանում որեւէ մեկը պատրաստ չէ այս հարցում տեղաշարժերին կամ փոփոխություններին: Եվ քանի դեռ ներքաղաքական գործընթացը պտտվում է մեկ հարցի շուրջ` Սերժ Սարգսյանը պե՞տք է մնա իշխանության գլուխ, թե՞ ոչ, սա է քաղաքական գործընթացն այսօրվա, եւ չի կարելի ակնկալել, թե որեւէ այլ մի հարց կարող է դիտարկվել ըստ էության եւ ուղղակի առիթ չդառնալ մի կողմից` իշխանափոխություն իրականացնելու, մյուս կողմից` իշխանությունը պահելու համար: ...Առհասարակ ղարաբաղյան խնդիրը դարձել է Հայաստանի համար ներքաղաքական գործոն: Մինչդեռ, ես կարծում եմ, որ դժբախտաբար Ղարաբաղը որպես գործոն Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում այլեւս իրական նշանակություն չունի: Նշանակություն չունի առաջին հերթին այն պատճառով, որ Ղարաբաղը ինքը իրեն զրկեց ինքնուրույն ձայն ունենալու իրավունքից: Եվ ոչ մի կերպ այդ իրավունքը վերադարձնել չի կարողանում, թերեւս նաեւ` չի ուզում: Այդ տեսանկյունից էլ ինչ-որ առումով Ղարաբաղը դարձել է Հայաստանի օրվա իշխանության պատանդը, որովհետեւ այստեղ դեր է խաղում նաեւ Սերժ Սարգսյանի ծագումը եւ ղարաբաղցի լինելը: Ղարաբաղում Հայաստանի հետ կապված հույսերը կապված են ղարաբաղյան ծագում ունեցող ղեկավարի հետ»:

«Երկիր» թերթի զրուցակիցն է Հայաստանի Ազգային հերոս Նիկոլայ Ռիժկովը: Լրագրողը հարցնում է. - «Ինչպե՞ս եք վերաբերվում պատմականորեն բարդ հայ-թուրքական փոխհարաբերությունների կարգավորման փորձերին»: Ռիժկովը պատասխանում է. - «Ցավոք, Ցեղասպանության խնդիրը դեռ երկար ժամանակ չլուծված կմնա: Սակայն անհրաժեշտ է քայլ առ քայլ հասնել դրա ճանաչմանը: Ցեղասպանության ճանաչման օրինակներ կան Ֆրանսիայի, Ռուսաստանի, տասնյակ երկրների կողմից: Անգամ կարծում եմ, որ ԱՄՆ-ը` Հայաստանի «մեծ բարեկամը», վաղուց կճանաչեր այդ փաստը, եթե Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ չլիներ: Ի՞նչ անի այս պայմաններում Հայաստանը, ի՞նչ կանեի, օրինակ, ես: Հայաստանը չի կարող երկար ժամանակ այդ վիճակում թողնել հարաբերությունները հարեւանի հետ կամ հետաձգել: Կա օրինակը` Ռուսաստանը եւ Ճապոնիան. 64 տարի լուծված չէ Կուրիլյան կղզիների հարցը: Մեր երկրների միջեւ խախաղության պայմանագիր չկա: Պաշտոնապես դա պատերազմի վիճակ է: Բայց մենք կարողացանք բնականոն դիվանագիտական եւ այլ փոխհարաբերություններ հաստատել: Հուսով եմ, որ Թուրքիան եւս երբեւէ կհասունանա Ցեղասպանության ճանաչման համար: Ինձ թվում է, որ տվյալ փուլում իրական է դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատումը Թուրքիայի հետ` օրակարգից հանելով Ցեղասպանության ճանաչման հարցը: Կարծում եմ` Հայաստանը կշահի նաեւ տնտեսապես` թուլացնելով իր կախումը վրացական տարանցումից»:

Ուղիղ հեռարձակում

XS
SM
MD
LG