Նույն թեմային առնչվող ենթատեքստում «Առավոտ»-ի խմբագիրը հետեւյալ ընդհանրացումն է անում. - «30 տարի առաջ Խորհրդային Հայաստանի բնակչության ուղիղ կեսը, եթե ոչ ավելին, զբաղված էր լույսի գողությամբ: Չնայած այն արժեր 2 կոպեկ մեկ կիլովատտի դիմաց: Գողանում էին ոչ թե այն պատճառով, որ չէին կարողանում մուծել էլեկտրականության վարձը, այլ` որովհետեւ գողանալը հատուկ շնորհք, աչքաբացություն էր համարվում: Այդ մարդիկ, նրանց երեխաներն ու թոռները չեն կարող հոգով-սրտով ընդունել եվրոպական արժեքները, նույնիսկ` եթե մեր պատվիրակները Ստրասբուրգ տանեն մի քանի տոննա կոնյակ-բաստուրմա»:
«Հայկական ժամանակ»-ը ԵԽԽՎ-ի ցուցաբերած մեղմությունը փորձում է կապել այսօր նախագահներ Սերժ Սարգսյանի եւ Իլհամ Ալիեւի` Դավոսում կայանալիք հանդիպման հետ` նշելով. - «Եթե համազեկուցողների Հայաստանի այցի ժամանակ պարզվեր, որ Սերժ Սարգսյանը հրաժարվում է Դավոսում հանդիպել Ալիեւի հետ եւ Լեռնային Ղարաբաղի հարցով բանակցություններ վարել կոնկրետ միջազգային հանրության կողմից ակնկալվող ուղղությամբ, ապա այսօր ԵԽԽՎ-ում կարող էր ընդունվել դեկտեմբերի 17-ին մոնիտորինգի հանձնաժողովի կողմից ընդունված բանաձեւը: Բայց, քանի որ Սերժ Սարգսյանը, գիտակցելով պահի լրջությունը, կարողացավ ճիշտ ընտրություն կատարել, ապա «քաղբանտարկյալ» տերմինով բանաձեւը մնաց հետեւում: Սակայն, առջեւում Լեռնային Ղարաբաղի հարցով բանակցություններն են, այսինքն` գնդակը Սերժ Սարգսյանի դաշտում է: Նա, իհարկե, պետք է արդարացնի միջազգային հանրության սպասելիքները եւ վճարի այն գինը, որ պահանջվել է նման բանաձեւ ընդունելու համար»:
«Հրապարակ»-ը յուրովի է մեկնաբանում ԵԽԽՎ-ի բանաձեւը` արձանագրելով. - «Թերեւս ո’չ ուրախանալու, ո’չ էլ տխրելու պատճառ չկա: Պատժամիջոցների կիրառումն ընդամենը հետաձգվել է, արձանագրվել է ԵԽԽՎ-ի պահանջներին իշխանության արձագանքելու ցանկությունը եւ արտահայտված է մտահոգություն քաղբանտարկյալների առկայության կապակցությամբ: Եթե հաշվի առնենք նաեւ այն, որ Հայաստանի իշխանությունը պատրաստակամություն է հայտնել քաղբանտարկյալներին ազատ արձակել, ապա իրավիճակը իրավիճակը ընդդիմության համար ավելի շուտ նպաստավոր է, քան հակառակը»:
Անդրադառնալով Համաշխարհային բանկի կողմից Հայաստանին ավելի քան կես միլիարդ դոլար վարկ տրամադրելու մտադրությանը` «Չորրորդ իշխանություն»-ը գրում է. - «Կապ չունի, որ Համաշխարհային բանկն այդ գումարը տրամադրում է գյուղական ճանապարհները վերականգնելու կամ գյուղատնտեսական ձեռնարկությունները վարկավորելու նպատակով: Իշխանությունների համար միեւնույն է, թե ինչի համար վարկ կվերցնեն, թեկուզ` Հայաստանի բոլոր հեռագրասյուները փուչիկներով զարդարելու համար: Կարեւորը` որ դոլար մտնի Հայաստան: Չէ՞ որ այդ դոլարը բանկային համակարգում դառնալու է դրամ, երկրի ներսում ծրագրերը դրամով են իրականացվելու: Իսկ դոլարը շատ արագ դարձյալ արտահանվելու է երկրից: Մեր մեջ ասած` վարկը ճիշտ ժամանակին «կպավ». վերջին օրերին զգացվում էր, որ Կենտրոնական բանկը սկսել է ոչ թե դրամի կուրսը պահել պետական պահուստներից դոլար վաճառելով, այլ` ադմինիստրատիվ մեթոդներով»: «Հայաստանի իշխանությունները ճգնաժամի դեմ չեն պայքարում: Նրանք պայքարում են, որպեսզի հանկարծ ճգնաժամի հետեւանքով իրենց աթոռները չկորցնեն: Պրոբլեմն ընդամենը այն է, որ այդ պայքարը շատ թանկ է նստում Հայաստանի վրա»:
Տիգրան Ավետիսյան