Մատչելիության հղումներ

Ո՞ւր մնացին քանոնը, պարկապզուկը, թառն ու քամանչան


Ռոմանոս Մելիքյանի անվան երաժշտական քոլեջի ուսանողներից շատերը կարծում են, որ, օրինակ, քանոնը, որը համարվում էր աղջկական գործիք՝ այլեւս չի սազում աղջկա նուրբ կերպարին:

Քոլեջի տնօրեն Գայանե Հարությունյանը նշում է, որ այսօր ազգային երաժշտական գործիքները քիչ են օգտագործվում միջոցառումների ժամանակ: Հետեւաբար նաեւ գումար վաստակելն այդ գործիքներով հնարավոր չէ: Ցավալի է, բայց շուկայական հարաբերություններն այստեղ էլ են մուտք գործել:

Մարզերում ժողգործիքների դասարաններ գրեթե չկան, եղածներն էլ մի կերպ են պահպանվում: Կոտայքի մարզի Նոր Հաճըն քաղաքի արվեստի դպրոցում օրինակ, ժողգործիքների դասարան, որպես այդպիսին չկա: Կա միայն քանոնի դասարան՝ 2 աշակերտով: Նույնն է պատկերը նաեւ Նոր Գեղիի եւ Եղվարդ համայնքներում: Կոտայքի մարզի Արգել գյուղում 2 տարի առաջ կար քանոնի դասարան, հիմա դա էլ չկա: Այս դպրոցում, պարկապզուկ, սրինգ եւ մի քանի հին հայկական փողային գործիքներ են պահվում: Եվ, քանի որ դրանցով հետաքրքրվողներ չկան, ու դասարաններն էլ արդեն վաղուց փակվել են, այս գործիքներն այսօր մնացել են դպրոցի պատից կախված՝ որպես ցուցանմուշներ:

Իսկ Չարենցավանի երաժշտական դպրոցի ժողգործիքների բաժնի աշակերտների ուսման վարձը արդեն մի քանի տարի է վճարում է քաղաքապետարանը, ինչի արդյունքում դպրոցն այսօր այդ բաժնում աշակերտների պակաս գրեթե չի զգում:


Նարինե Ղալեչյան

Ուղիղ հեռարձակում

XS
SM
MD
LG