«Մեր քաղաքական գործիչներից, կուսակցություններից քանի՞սն են վերջին տարիների ընթացքում օժանդակել պետությանը եւ ժողովրդին՝ հաղթահարելու դժվարությունները: Եղե՞լ են տնտեսական խոշոր ծրագրերի առաջարկներ: Ազգային գաղափարախոսությունը սնող, ժողովրդին աշխատանքի ոգեկոչող հոդվածներ, գրքեր հրատարակվե՞լ են: Ժողովրդին տոգորե՞լ են վաղվա օրվա հանդեպ հավատով, թե՞ ավելի են խորացրել անկումային տրամադրությունները»: Հռետորական հարցերի այս ֆոնի վրա «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթում այսօր կրկին տարակուսանք է ընդգծվում նախագահի թեկնածուների այս բազմաթիվությունից եւ որպես նախադրույթ շեշտված է. - «Նախ պետք է վաստակել ժողովրդի սերը անբասիր նկարագրով ու գործով ու նոր միայն հայցել նախագահության վստահության քվեն»: Հերթական թեկնածուն առաջադրած «Հանրապետություն» կուսակցության երեկվա համագումարն էլ «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթում ներկայացված է ձանձրույթի ու անպտղության շրջանակով: «Պարզ է դառնում, որ «Հանրապետություն»-ը ՀԺԿ-ի հետ համատեղ պաշտպանելու է Ստեփան Դեմիրճյանին, ուրեմն ինչո՞ւ միանգամից չհայտարարել Դեմիրճյանին պաշտպանելու մասին: Մի փոքր մտածելուց հետո կարելի է գտնել պատասխանը», - իր մտքի ընթացքին է հասու պահում մեկնաբանը: - «Վերջին պահին թեկնածությունը հանելով, Արամ Սարգսյանը կկրկնապատկի Ստեփան Դեմիրճյանի անվճար եթերաժամը»:
Իր հերթին, հորանջային տոնայնությամբ մատուցելով այս հավաքը, «Հայոց Աշխարհ» թերթը վերջում ավելացրել է. - «Ծրագրված էր հենց համագումարում հայտարարել նոր նախընտրական դաշինք ստեղծելու մասին, ուր ընդգրկվելու էին «Հանրապետություն»-ը, ՀԺԿ-ն, Մովսես Շահվերդյանի Սոցիալիստական կուսակցությունը, Արամ Սարգսյանի Դեմոկրատական կուսակցությունը, Շավարշ Քոչարյանի Ազգային ժողովրդավարական կուսակցությունը եւ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը: Սակայն «Հանրապետություն»-ը առայժմ ձեռնպահ մնաց խաղաքարտերը մինչեւ վերջ բացելուց»:
«Հանրապետություն» կուսակցության հանդեպ որոշ վերապահության տարրեր կան եւ ընդդիմադիր մամուլում: «Հայկական ժամանակ»-ում, օրինակ, ձեւակերպված է այսպես. - «Չնայած այս կուսակցությունը հիմնականում կազմված է այն անձանցից, ովքեր մեծապես նպաստել են 1998-ին Ռոբերտ Քոչարյանի անօրինական իշխանազավթմանը, երեկ կուսակցության արտահերթ 2-րդ համագումարում հնչած բոլոր ելույթների միակ թիրախը Ռոբերտ Քոչարյանն էր»:
Արամ Սարգսյանի եւ Ալբերտ Բազեյանի կուսակցության նկատմամբ թերեւս ամենաբարյացակամը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կենտրոնի «Օրրան» թերթն է, ուր ընդգծված է. - «Հանրապետություն» կուսակցությունը եղավ ու մնաց Վազգենի սիրած՝ «վճռական մենակ» տեսակը... ընդդիմադիր դաշտում իր սկզբունքայնությամբ, խաղեր չտալու շիտակությամբ, «ուղիղ նայեց» վարչակազմի եւ այն ներկայացնողի աչքերի մեջ ու ճշմարտությունն ասաց»:
«Հայկական ժամանակ»-ի հատուկ գնահատականին է արժանացել այն, որ երեկ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը «Հանրապետություն» կուսակցության համագումարին ներկայացել էր տիկնոջ ուղեկցությամբ: «Այս համարձակ ու ողջունելի քայլը, սակայն», - կցում է «Հայկական ժամանակ»-ը, - «ամենեւին չի փոխում նրա եւ 2003 թվականին կայանալիք նախագահական ընտրությունների հարաբերությունների կերպը: Հովհաննիսյանը, միեւնույն է, Հայաստանի Հանրապետության նախագահի թեկնածու լինելու իրավունք չունի, քանի որ վերջին տասը տարում հանրապետության քաղաքացի չի հանդիսացել»:
«Ոչ միայն ՀՀՇ-ի ճամբարում, այլեւ 16-ի միավորման ներսում եւս լուրջ հիասթափություն կա, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը չառաջադրվելու որոշում է կայացրել», - փաստագրում է «Հայկական ժամանակ»-ի թղթակիցը, որը զրուցել է պատգամավոր Մանուկ Գասպարյանի հետ: Ինչպես փոխանցվում է, վերջինս, ժամանակին Տեր-Պետրոսյանի ամենաերդվյալ հակառակորդներից լինելով հանդերձ, հիմա խիստ զայրացած ու հուսախաբ է, որովհետեւ վստահ է՝ առաջին նախագահի առաջադրվելու դեպքում Քոչարյանի երկրորդ փուլ անցնելը կբացառվեր:
Նորից անդրադառնալով Սերժ Սարգսյանի քայլին, «Առավոտ»-ի խմբագրականն այսօր ընդգծում է. - «Դեմոկրատական երկրներում նման դեպքերում գնում են ոչ թե արձակուրդ, այլ հրաժարական են տալիս, զբաղվում են քաղաքականությամբ եւ եթե իրենց թեկնածուն նախագահ է դառնում, այդ դեպքում նորից նշանակվում են պաշտպանության նախարար։ Եվ Սերժ Սարգսյանի պես չեն սպառնում ստորադասներին ավելի խիստ պատիժներով, եթե իր «արձակուրդի» ժամանակ բանակում ինչ-որ բան կատարվի: Սրանով հասկացնելով, թե իր հարկադիր «արձակուրդն» ընդամենը հարգանքի տուրք է ժողովրդավարական ավանդույթներին։ Իսկ իրականում նա շարունակում է մնալ պաշտպանության նախարար՝ հընթացս կատարելով նաեւ Քոչարյանի նախընտրական շտաբի ղեկավարի պարտականությունները»։ «Առավոտ»-ին առավել զարմացնում է, որ այս փաստը Քոչարյանի մրցակիցներին առանձնապես չի անհանգստացրել. - «Նախագահի մյուս թեկնածուներն էլ իրենց նեղություն չեն տալիս՝ պահանջելու Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը՝ նախընտրական շտաբի ղեկավար դառնալու կապակցությամբ»։
Վաչե Սարգսյան
Իր հերթին, հորանջային տոնայնությամբ մատուցելով այս հավաքը, «Հայոց Աշխարհ» թերթը վերջում ավելացրել է. - «Ծրագրված էր հենց համագումարում հայտարարել նոր նախընտրական դաշինք ստեղծելու մասին, ուր ընդգրկվելու էին «Հանրապետություն»-ը, ՀԺԿ-ն, Մովսես Շահվերդյանի Սոցիալիստական կուսակցությունը, Արամ Սարգսյանի Դեմոկրատական կուսակցությունը, Շավարշ Քոչարյանի Ազգային ժողովրդավարական կուսակցությունը եւ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը: Սակայն «Հանրապետություն»-ը առայժմ ձեռնպահ մնաց խաղաքարտերը մինչեւ վերջ բացելուց»:
«Հանրապետություն» կուսակցության հանդեպ որոշ վերապահության տարրեր կան եւ ընդդիմադիր մամուլում: «Հայկական ժամանակ»-ում, օրինակ, ձեւակերպված է այսպես. - «Չնայած այս կուսակցությունը հիմնականում կազմված է այն անձանցից, ովքեր մեծապես նպաստել են 1998-ին Ռոբերտ Քոչարյանի անօրինական իշխանազավթմանը, երեկ կուսակցության արտահերթ 2-րդ համագումարում հնչած բոլոր ելույթների միակ թիրախը Ռոբերտ Քոչարյանն էր»:
Արամ Սարգսյանի եւ Ալբերտ Բազեյանի կուսակցության նկատմամբ թերեւս ամենաբարյացակամը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կենտրոնի «Օրրան» թերթն է, ուր ընդգծված է. - «Հանրապետություն» կուսակցությունը եղավ ու մնաց Վազգենի սիրած՝ «վճռական մենակ» տեսակը... ընդդիմադիր դաշտում իր սկզբունքայնությամբ, խաղեր չտալու շիտակությամբ, «ուղիղ նայեց» վարչակազմի եւ այն ներկայացնողի աչքերի մեջ ու ճշմարտությունն ասաց»:
«Հայկական ժամանակ»-ի հատուկ գնահատականին է արժանացել այն, որ երեկ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը «Հանրապետություն» կուսակցության համագումարին ներկայացել էր տիկնոջ ուղեկցությամբ: «Այս համարձակ ու ողջունելի քայլը, սակայն», - կցում է «Հայկական ժամանակ»-ը, - «ամենեւին չի փոխում նրա եւ 2003 թվականին կայանալիք նախագահական ընտրությունների հարաբերությունների կերպը: Հովհաննիսյանը, միեւնույն է, Հայաստանի Հանրապետության նախագահի թեկնածու լինելու իրավունք չունի, քանի որ վերջին տասը տարում հանրապետության քաղաքացի չի հանդիսացել»:
«Ոչ միայն ՀՀՇ-ի ճամբարում, այլեւ 16-ի միավորման ներսում եւս լուրջ հիասթափություն կա, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը չառաջադրվելու որոշում է կայացրել», - փաստագրում է «Հայկական ժամանակ»-ի թղթակիցը, որը զրուցել է պատգամավոր Մանուկ Գասպարյանի հետ: Ինչպես փոխանցվում է, վերջինս, ժամանակին Տեր-Պետրոսյանի ամենաերդվյալ հակառակորդներից լինելով հանդերձ, հիմա խիստ զայրացած ու հուսախաբ է, որովհետեւ վստահ է՝ առաջին նախագահի առաջադրվելու դեպքում Քոչարյանի երկրորդ փուլ անցնելը կբացառվեր:
Նորից անդրադառնալով Սերժ Սարգսյանի քայլին, «Առավոտ»-ի խմբագրականն այսօր ընդգծում է. - «Դեմոկրատական երկրներում նման դեպքերում գնում են ոչ թե արձակուրդ, այլ հրաժարական են տալիս, զբաղվում են քաղաքականությամբ եւ եթե իրենց թեկնածուն նախագահ է դառնում, այդ դեպքում նորից նշանակվում են պաշտպանության նախարար։ Եվ Սերժ Սարգսյանի պես չեն սպառնում ստորադասներին ավելի խիստ պատիժներով, եթե իր «արձակուրդի» ժամանակ բանակում ինչ-որ բան կատարվի: Սրանով հասկացնելով, թե իր հարկադիր «արձակուրդն» ընդամենը հարգանքի տուրք է ժողովրդավարական ավանդույթներին։ Իսկ իրականում նա շարունակում է մնալ պաշտպանության նախարար՝ հընթացս կատարելով նաեւ Քոչարյանի նախընտրական շտաբի ղեկավարի պարտականությունները»։ «Առավոտ»-ին առավել զարմացնում է, որ այս փաստը Քոչարյանի մրցակիցներին առանձնապես չի անհանգստացրել. - «Նախագահի մյուս թեկնածուներն էլ իրենց նեղություն չեն տալիս՝ պահանջելու Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը՝ նախընտրական շտաբի ղեկավար դառնալու կապակցությամբ»։
Վաչե Սարգսյան