Հայ ազգային կոնգրեսի փոխնախագահ Լևոն Զուրաբյանն «Ազատության» հետ զրույցում անդրադառնում է ներքաղաքական իրավիճակին, ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանին առնչվող քրեական գործին և այլ հարցերի:
Ներկայացնում ենք հատվածներ հարցազրույցից.
«Ազատություն». - Պարո՛ն Զուրաբյան, Դուք կարո՞ղ եք տալ գնահատական, որ Գագիկ Ծառուկյանը հետապնդվում է իր քաղաքական հայացքների համար, նա հիմա դա պնդում է, և գործն էլ 2017թ. ընտրություններին է առնչվում, որին Հայ ազգային կոնգրեսն էլ է մասնակցել: Եվ միանգամից առաջ անցնելով ուզում եմ հիշեցնել, որ դուք էլ եք ժամանակին համագործակցել Ծառուկյանի հետ, ասում էիք` ինչ պակաս Իվանիշվիլի է, և նա հիմա նաև դա է ասում` «ես քաղաքական գործիչ եմ»:
Լևոն Զուրաբյան. - Համագործակցության մասին միանգամից ասեմ` 11 թվականին մենք հասկացանք, որ Հայ ազգային կոնգրեսը միայնակ չի կարողանա հեռացնել Սերժ Սարգսյանին, և ընդունվեց այդպիսի մի պլան, որ այնուամենայնիվ թուլացնենք սյուներից մեկը, որը այդ համակարգի գլխավոր հենարաններից էր: Եվ այդ պլանը շատ լավ գործեց, առավել ևս, որ այդ սյուներից մեկն ինքը կարծես ինչ-որ խնդիրներ ուներ Սերժ Սարգսյանի իշխանության հետ, և ես դա նորմալ եմ համարում, որ մենք այդ իրավիճակում նպատակահարմար ենք գտել հանուն հեղափոխության հաղթանակի անել քայլեր, որոնք թուլացնում են Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը: Հիմա այլ բան է, որ ի վերջո դա չհաջողվեց, դա լրիվ այլ խնդիր է:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ մեղավորության կամ հետապնդման հարցին, այստեղ ոչ մեկի սուբյեկտիվ դատողությունը ոչ մի նշանակություն չունի, որովհետև կան շատ հստակ չափանիշներ, որոնցով կարելի է դատել նման խնդիրները: Բանն այն է, որ Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովն ընդունել է 1900 բանաձևը քաղբանտարկյալների սահմանման մասին, շատ կարևոր բանաձև է, որ մեկ անգամ և ընդմիշտ այս խոսակցությունները փակվեն, թե ինչը կարելի է համարել քաղաքական հետապնդում, ինչը չի կարելի համարել քաղաքական հետապնդում: Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովն այս բանաձևն ընդունել է, որտեղ կա 5 չափանիշ: Ասենք չափանիշներից մեկը, որ ընդհանրապես մեղադրանք չի առաջադրվում, իսկ մարդուն տանում են, կալանավորում են և այլն: Հիմա այս 5 չափանիշից մեկն է, որ պետք է ստուգել` կիրառելի է այս իրավիճակին, թե չէ, այսինքն` եթե մեղադրանքը չնայած և կարող է ճիշտ լինել, բայց նա սելեկտիվ բնույթի է, սելեկտիվ արդարության բնույթ է կրում, այսինքն` քաղաքական հետապնդում, ըստ ԵԽԽՎ-ի այդ բանաձևի, համարվում է այն իրավիճակը, երբ այո, իսկապես մեղավոր մարդկանց կոնկրետ հանցանքի մեջ պատժում են, բայց ուրիշ մարդկանց, որոնք հավասարապես մեղավոր են կամ միգուցե ավելի մեղավոր են, նրանց չեն պատժում: Եվ այս առումով, իհարկե, եթե չլուծվի այս ընտրակեղծարար համակարգի ստեղծողների, կառավարողների և մասնակիցների պատժելու խնդիրը, իհարկե դա ի վերջո կարող է որակվել որպես քաղաքական հետապնդում, որովհետև, կներեք, ո՞վ է ստեղծել էս, ստեղծել է Ռոբերտ Քոչարյանը, Սերժ Սարգսյանն, այս ընտրակեղծարար, ընտրակաշառք բաժանող համակարգը, որում պետական արտոնագիր են տվել 4 կուսակցության զանգվածաբար բաժանել ընտրակաշառքներ, ունենալ սեփական հեռուստատեսություն, ունենալ ներկայացուցիչ ընտրակեղծարար Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովում: Իսկապես պետք է այս համակարգն ստեղծողները, աշխատացնողները պատժվեն:
Օրինակ` մինչև հիմա ինձ համար առեղծված է` ո՞նց կարող է Տիգրան Մուկուչյանի կառավարած Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը շարունակի գործել այսօրվա ժողովրդարավարական Հայաստանում, ո՞նց է նման բան հնարավոր: Ինչի՞ չեն պատժվում այն մարդիկ, որոնք դակել են հանցագործ գործունեության հետևանքով նախապատրաստած ընտրական փաստաթղթերը:
«Ազատություն». - Փողոցում, դրսում կա ընդդիմություն. ի՞նչ վատ ընդդիմություն է ասենք Դաշնակցություն, Արթուր Վանեցյան, Միքայել Մինասյան, «Բարգավաճ Հայաստան» այս բևեռը, նրանք ձեզնից շատ ավելի կոշտ քննադատում են իշխանությանը և ասում են` մենք նախկին չենք:
Լևոն Զուրաբյան. - Դուք լավ գիտեք` ինչ «լավ» ընդդիմություն են իրենք: Խոսքը գնում է այն ուժերի մասին, որոնք 20 տարի շարունակ իսկապես պետական լծակներն օգտագործել են ժողովրդին ունեզրկելու նպատակով: Այդ մարդիկ ընդամենը ցանկանում են նախ խուսափել քրեական հետապնդումից իրենց կատարած հանցագործությունների համար, խուսափել թալանածն իրենց ձեռքերից ժողովրդին վերադարձնելու հեռանկարից և ինչու չէ, մտածում են նաև, մի քիչ էլ խառնենք իրավիճակը, մի քիչ էլ քաոս ստեղծենք երկրում, տապալենք Նիկոլ Փաշինյանին և գանք իշխանության:
Մենք իզուր չէինք ասում, որ պետք է շուտ լուծել այս հարցերը: Քաղաքականությունը, պատմությունը երկար ժամանակ երբեք չի տալիս, այդ թվում նաև հեղափոխական գործիչներին: Մեզ ասում էին` չէ, սպասենք, մենք չենք կարող շտապել, մենք պետք է այնպես անենք, որ հանկարծակի չվնասենք, պետք է ամեն ինչ հաշվարկված լինի, իսկ մենք ասում էինք` չէ, պետք է շտապել, որովհետև մենք, ունենալով պետական կառավարման փորձ, հասկանում էինք, որ պետական կառավարումը շատ հաճախ ընդհատվում է շատ կարևոր, շատ ծանր ճգնաժամերով:
«Այս վիճակում պետությունը շատ ակտիվ ներդրումային քաղաքականություն պիտի անի»
Լևոն Զուրաբյան. - Հունվար-ապրիլ ամիսներին հավաքվել է 529 միլիարդ դրամ գումար, եկամուտ, բայց դրանցից ծախսվել է ընդամենը 502-ը: Հիմա, մայիսի թվերով դա մի քիչ լավացել է, այդ վիճակը, որովհետև 613-ը հավաքել են, 639 միլիարդը ծախսել են, այսինքն՝ արդեն դեֆիցիտով են աշխատում, ինչը դրական բան է, որովհետև հակաճգնաժամային կառավարման գլխավոր բանալին դեռ, չգիտեմ, Ֆրանկլին Դելանո Ռուզվելտից սկսած, եղել է կապիտալ ներդրումները, պետության հանրային աշխատանքների ակտիվացումը՝ էն պահին, երբ որ մասնավոր տնտեսությունը պասիվացել է կամ ի վիճակի չէ հաղթահարել տնտեսական ճգնաժամը:
Եվ էս առումով, շատ կարևոր է, որ մեր պետությունը ակտիվորեն հիմա ընդգրկվի տարբեր պրոյեկտների մեջ: Հիմա, փառք Աստծո, ճանապարհաշինությունը սկսել են, բայց դա շատ քիչ է, գիտե՞ք, մենք պետք է խոսենք շատ լուրջ հանրային պրոյեկտների մասին՝ խոսքը վերաբերում է հենց ճգնաժամային իրավիճակում, որովհետև մենք սկզբունքորեն դեմ ենք՝ պետության դերը այդքան բարձր լինի, ասենք, այլ իրավիճակներում: Բայց այս վիճակում պետությունը շատ ակտիվ ներդրումային քաղաքականություն պիտի անի, այդ թվում նաև՝ շատ հզոր և մեծ դեֆիցիտի ձևավորման գնով. պետք է ջրամբարներ կառուցի, ջրուղիներ կառուցի, տարբեր ենթակառուցվածքային համակարգեր կառուցի, պետք է դպրոցներ կառուցի, պետք է նաև կառուցի, ասենք, նախկին այդ էլեկտրոնային արդյունաբերության, բազմաթիվ մենք էդպիսի լքված ձեռնարկություններ ունենք ամբողջ Հայաստանում, որոնք կարելի է, համաձայն մեր ինֆորմացիոն տեխնոլոգիաների և բարձր տեխնոլոգիաների զարգացման պրոյեկտին, վերածել միկրո ՏՏ պարկերի, որտեղ հնարավոր կլինի և՛ կրթական դասընթացներ տանել՝ ընդգրկելով մեր երիտասարդությանը առաջավոր տեխնոլոգիաների ուսուցման գործում և որոշակի նախագծերի իրագործման գործում:
Էս ամեն ինչը հիմա շատ ակտիվորեն պետք է աներ պետությունը:
Ուղղակի մի հարցի էլ պատասխանեմ, որովհետև կասեն՝ բա էդ փողը որտեղի՞ց վերցնենք, չէ՞, գումարները էս վիճակում որտեղի՞ց վերցնենք, եթե բյուջեում քիչ եկամուտներ են հավաքվում: Դրա լուծումն էլ կա: Ի վերջո, եկեք չմոռանանք, որ այսօր, օրինակ, վերջին տեղաբաշխումը 30 տարվա պետական պարտատոմսերի մեջ ունեցավ տոկոսադրույք ընդամենը 9,9 տոկոս՝ շատ իջել է այս տոկոսադրույքը: Դա ասում եմ 30 տարվա, իսկ կարճաժամկետի համար շատ ավելի փոքր տոկոսադրույք եղավ: Կարող է պետությունը ներքին փոխառություն իրականացնի՝ շատ ցածր տոկոսներով, և, այո, հավաքի այն գումարները, որոնք կկարողանա դնել տնտեսության ակտիվացման գործի մեջ: Ի դեպ, այդ ներքին պարտքի ուղղությամբ գնալը շատ կարևոր է, որովհետև դա նաև թույլ է տալիս հենց Հայաստանի քաղաքացիներին և՛ շահել դրանից, և՛ դառնալ այդ ներդրման գործընթացի ակտիվ մասնակիցներ:
Այո, Կառավարությունը, պետությունը այսօր իր վրա պետք է վերցնի ակտիվ ներդրումային քաղաքականության, տնտեսությունը ակտիվացնելու առաքելությունը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք դիտել ստորև.
