Այնուամենայնիվ «Պոլիտէկոնոմիա» հետազոտական ինստիտուտի տնօրեն Անդրանիկ Թեւանյանի համոզմամբ, Հայաստանի պարագայում դեր են կատարել ոչ միայն տնտեսական, այլեւ քաղաքական բացասական երեւույթները։
«Հայաստանյան տնտեսական իրավիճակի այն պատկերը, որն ունենք` առաջին 7 ամսվա տվյալներով ՀՆԱ-ի 18.5 տոոկոսի անկումը, դա հետեւանք է ոչ միայն եւ ոչ այնքան միջազգային ֆինանսատնտեսական գործընթացների, որքան Հայաստանի իշխանությունների վարած ներքին քաղաքականության»։
Տնտեսագետի կարծիքով, ԱՄՆ-ում, Ճապոնիայում, Եվրոպայում նկատվող մակրոտնտեսական զարգացումները հույս են տալիս ենթադրելու, որ 2010-ի կեսերից սկսած դեպրեսիայի փուլն արդեն կավարտվի եւ որոշակի աշխուժացման շրջան կսկսվի ինչպես բանկային համակարգում, այնպես էլ անշարժ գույքի շումայում, որից եւ սկսվել էր ճգնաժամը։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, Անդրանիկ Թեւանյանի համոզմամբ, «մենք ունենք մեր ներքին հիվանդությունները, որոնք կապված չեն միջազգային գործընթացների հետ. ազատ շուկայական հարաբերությունների գրեթե բացակայություն, տնտեսվարող սուբյեկտների մենաշնորհային քաղաքականություն, իշխանության եւ բիզնեսի սերտաճում, հարկային ճնշումներ». - «Դրանք առկա են, եւ այս պարագայում անկախ այն բանից, թե ճգնաժամը երբ եւ ինչպես կհաղթահարվի, ես ենթադրում եմ, որ մեզանում այն դեռ կպահպանվի։ Թե ե՞րբ կհաղթահարվի` դա արդեն քաղաքական խնդիր է։ Տնտեսական քաղաքականության համար պահանջվող համապատասխան փսփոխություններ, մոտեցումներ են անհրաժեշտ, դժվար է ասել, թե երբ դա տեղի մունենա»։
«Հայաստանյան տնտեսական իրավիճակի այն պատկերը, որն ունենք` առաջին 7 ամսվա տվյալներով ՀՆԱ-ի 18.5 տոոկոսի անկումը, դա հետեւանք է ոչ միայն եւ ոչ այնքան միջազգային ֆինանսատնտեսական գործընթացների, որքան Հայաստանի իշխանությունների վարած ներքին քաղաքականության»։
Տնտեսագետի կարծիքով, ԱՄՆ-ում, Ճապոնիայում, Եվրոպայում նկատվող մակրոտնտեսական զարգացումները հույս են տալիս ենթադրելու, որ 2010-ի կեսերից սկսած դեպրեսիայի փուլն արդեն կավարտվի եւ որոշակի աշխուժացման շրջան կսկսվի ինչպես բանկային համակարգում, այնպես էլ անշարժ գույքի շումայում, որից եւ սկսվել էր ճգնաժամը։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, Անդրանիկ Թեւանյանի համոզմամբ, «մենք ունենք մեր ներքին հիվանդությունները, որոնք կապված չեն միջազգային գործընթացների հետ. ազատ շուկայական հարաբերությունների գրեթե բացակայություն, տնտեսվարող սուբյեկտների մենաշնորհային քաղաքականություն, իշխանության եւ բիզնեսի սերտաճում, հարկային ճնշումներ». - «Դրանք առկա են, եւ այս պարագայում անկախ այն բանից, թե ճգնաժամը երբ եւ ինչպես կհաղթահարվի, ես ենթադրում եմ, որ մեզանում այն դեռ կպահպանվի։ Թե ե՞րբ կհաղթահարվի` դա արդեն քաղաքական խնդիր է։ Տնտեսական քաղաքականության համար պահանջվող համապատասխան փսփոխություններ, մոտեցումներ են անհրաժեշտ, դժվար է ասել, թե երբ դա տեղի մունենա»։