Պոեզիայի օրը բանաստեղծուհի Վիոլետ Գրիգորյանը տոնական տրամադրություն չուներ: Նա վրդովված է, որ վերջերս գրախանութները վերադարձրել են «Ինքնագիր» գրական ամսագրի երկրորդ համարը՝ պատճառաբանելով որոշ բանաստեղծություների փողոցային բառապաշարը:
Նա կարծում է, որ այսօրվա պոեզիայի գլխավոր խնդիրը այնքան էլ չի տարբերվում Խաչատոր Աբովյանի ժամանակաշրջանում առկա խնդիրներից:
«Խաչատուր Աբովյանն էր ասում՝ մեր գրականության մեջ սրտի բաներ պետք է ստեղծվեն, որ երիտասարդները կարդան, հիմա էլ նույնն է, սրտի բաներ չկան, այդ պատճառով երիտասարդերը հետաքրքված չեն», - ասաց Վիոլետ Գրիգորյանը:
Հիշեցնելով Գյուստավ Ֆլոբերի բառերը, թե «պոեզիան արտաքին աշխարհն ընկալելու յուրահատուկ ձեւ է, հատուկ օրգան, որ զտում է մատերիան եւ կերպարանափոխում այն` առանց փոխելու», երիտասարդ գրականագետ Արքմենիկ Նիկողոսյանը շարունակեց. - «Նման կերպարանափոխումները մեր կյանքում պակասել են»:
Նիկողոսյանը նաեւ կարծում է, որ այժմ Հայաստանում ավելի զարգացած է արձակը, սակայն պոեզիայի կարիքը թերեւս ավելի շատ է զգացվում. - «Պոեզիան մարդուն ավելի կատարյալ դարձելուն է ուղղված եղել: Այսօր պոեզիան մարդուն պարզապես մարդ է պահում: Այդքանով այն խիստ ակտուալ է»:
Տաթեւիկ Լազարյան
Նա կարծում է, որ այսօրվա պոեզիայի գլխավոր խնդիրը այնքան էլ չի տարբերվում Խաչատոր Աբովյանի ժամանակաշրջանում առկա խնդիրներից:
«Խաչատուր Աբովյանն էր ասում՝ մեր գրականության մեջ սրտի բաներ պետք է ստեղծվեն, որ երիտասարդները կարդան, հիմա էլ նույնն է, սրտի բաներ չկան, այդ պատճառով երիտասարդերը հետաքրքված չեն», - ասաց Վիոլետ Գրիգորյանը:
Հիշեցնելով Գյուստավ Ֆլոբերի բառերը, թե «պոեզիան արտաքին աշխարհն ընկալելու յուրահատուկ ձեւ է, հատուկ օրգան, որ զտում է մատերիան եւ կերպարանափոխում այն` առանց փոխելու», երիտասարդ գրականագետ Արքմենիկ Նիկողոսյանը շարունակեց. - «Նման կերպարանափոխումները մեր կյանքում պակասել են»:
Նիկողոսյանը նաեւ կարծում է, որ այժմ Հայաստանում ավելի զարգացած է արձակը, սակայն պոեզիայի կարիքը թերեւս ավելի շատ է զգացվում. - «Պոեզիան մարդուն ավելի կատարյալ դարձելուն է ուղղված եղել: Այսօր պոեզիան մարդուն պարզապես մարդ է պահում: Այդքանով այն խիստ ակտուալ է»:
Տաթեւիկ Լազարյան