«Իմ հոգին, սիրտը մնաց իմ հայոց հողի վրա, իմ հայոց Դադիվանքի մեջ»
Սովորական օր էր, ժամերգությունն ավարտել, բրնձով փլավ էին պատրաստում, երբ սկսվեց․ - «Անմիջապես մեր աչքի առաջ էր տեղի ունենում, իսկ ամենածանրը այն պահն էր, երբ որ դու տեսնում ես՝ թշնամական զորքը և տեխնիկան գնում է դեպի քո հայրենիքը գրավելու։ Քո հայրենի հողի վրայով գնում է քո հայրենիքը գրավելու․․․»։