«Ավելի շատ ա պարտքի գումարը, քան թե խանութի մեջ», - «Ազատության» հետ զրույցում ասաց տիկին Վերգուշը:
Նա համագյուղացիներին առաջարկում է մարման համար վարկ վերցնել կամ գյուղապետարանից օգնություն ստանալ․ - «Ես տանը ստանոք ունե՞մ, որ փողը տպեմ, բերեմ ժողովրդին բաժանեմ․․․ Այսքան ապրանքը նոր են բերել, 300 հազար դրամի ա, իսկ տետրում ինչքան էր գրած․․․ Ինչո՞վ հարկայինին հարկ տամ»:
Հաղարծինում բնակչության մեկ երրորդը նպաստառու է․ մարդիկ հիմնականում թոշակն ու նպաստները ստանալու օրերին են մարում խանութի պարտքերը, կամ գոնե դրանց մի մասը:
Չմշակվող, անջրդի հողեր ունեցող գյուղում հիմնականում անասնապահությամբ են զբաղվում: Շատերը, սակայն, մեկնում են արտագնա աշխատանքի՝ հիմնականում Ռուսաստան:
Գյուղամիջում հավաքված տղամարդիկ այս տարի կամուկացի մեջ են․ լսել են, որ Ռուսաստանում էլ լավ չէ:
«Գնում ա Ռուսաստան, փող ա աշխատում, գալի, ստեղ ձեռիցը կիսից ավել խլում են տանում», - «Ազատության» հետ զրույցում ասաց նրանցից մեկը:
«Թոշակը առնում եմ, էս գազի-մազի փողն եմ տալի, լույսի փողն եմ տալի: Հաց ուտում եմ: Սերժի ուղարկած հացը չեմ ուտում, նա ինձ չի հասնըմ: Պուտինինն ա հասնըմ», - կեսկատակ ասաց մեկ այլ հաղարծինցի:
«Փոխանակ գյուղերին ֆինանսավորեն, անտոկոս վարկեր տան, մարդիկ աշխատեն, իրանց հողերը մշակեն...», - սրտնեղեց երրորդը: