Երեւանի ավագանու ընտրությունների կուսակցական ցուցակներում ընդգրկված կին գործիչները համակարծիք են, որ եթե ղեկավար պաշտոններում կանայք ավելի շատ լինեն, երկրի սոցիալական խնդիրներն ավելի արագ կլուծվեն եւ սոցիալական արդարությունն ավելի հստակ կուրվագծվի:
Սակայն «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդած «Բարեւ, Երեւան» կուսակցությունների դաշինքի ցուցակում երկրորդ տեղը զբաղեցնող Անահիտ Բախշյանը նկատում է, որ Հայաստանում կա մի ոլորտ [կրթությունը], որում ներգրավվածների 90 տոկոսը կանայք են, եւ «որից հասարակությունը օձիք է թափ տալիս»:
«Առաջին հերթին պետք է ունենալ արդար պետություն, որտեղ կինը գուցե ավելի լավ կլուծի վերոնշյալ խնդիրները, սակայն այսօր այս մթնոլորտում տարբերություն չկա, կին, տղամարդ, երկուսն էլ երկիրը ավերում են», - ասաց Բախշյանը:
Խոսելով այն մասին, թե, այդուհանդերձ, կինը տեղ ունի՞ քաղաքական, քաղաքացիական կյանքում` իշխող Հանրապետական խմբակցության պատգամավոր Կարինե Աճեմյանը, օրինակ բերելով իրենց կուսակցությունը, նշեց, որ տարիների ընթացքում կանանց հոսքը դեպի վերոնշյալ դաշտ աճել է:
Երեւանի ավագանու ընտրություններում ՀՅ Դաշնակցության ցուցակում ներառված Ռուզան Առաքելյանն էլ պնդեց, թե կանանց սոցիալական բեռն այնքան շատ է, որ այլ տեղ չեն կարողանում դրսեւորել իրենց, ավելին` այսօր «մեր մթնոլորտն ամենեւին էլ կանանց համար չէ»:
«Օրինաց երկիր» կուսակցության (ՕԵԿ) ընտրացուցակում 7-րդ տեղը զբաղեցնող Ջուլիետա Թադեւոսյանն էլ ավելացրեց, որ հենց այդ մթնոլորտի պատճառով այսօր մասնավորապես երիտասարդ կանանց հետաքրքրությունը քաղաքականության նկատմամբ աստիճանաբար նվազում է:
«Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը (ԲՀԿ) ներկայացնող Թամարա Պողոսյանի կարծիքով էլ` գենդերային անհավասարության պատասխանատվությունը տղամարդ պետական գործիչների վրա է, սակայն կանայք պետք է շարունակեն պայքարել իրենց իրավունքի համար:
Մայիսի 5-ին կայանալիք Երեւանի ավագանու ընտրություններին մասնակցող ոչ մի կուսակցության ցուցակ կին չի գլխավորում: Կարելի՞ է արդյոք ենթադրել, որ հենց նույն կուսակցություններում լուրջ չեն վերաբերվում կանանց ներգրավվածությանը ավագանու աշխատանքին, ավելին` կինը ոչ մի կերպ չի ընկալվում որպես Երեւանի քաղաքապետ: Այս դիտարկմանը ԲՀԿ-ական Էլինար Վարդանյանը արձագանքեց` ասելով, թե սա դեռ չի նշանակում, որ կանայք թերագնահատվում են:
ՀՅԴ ներկայացուցիչ Ռուզան Առաքելյանն էլ կարծում է, որ «կարեւորը որակն է»: Հարցին` արդյոք այսօր այս կուսակցություններում չկան այդպիսի արժանավոր կանայք, որոնք այդ որակը կապահովեին, բոլոր կուսակցությունների ներկայացուցիչները պնդեցին, որ միանշանակ կան:
ԲՀԿ-ի, «Ժառանգության», ՀՅԴ-ի, ՕԵԿ-ի ներկայացրած ցուցակների առաջին տասնյակում կա 2-ական կին, ՀԱԿ-ի առաջին տասնյակում` 3, ՀՀԿ-ի առաջին տասնյակում` ընդամենը 1 կին:
Հետաքրքիր է արձանագրել, որ նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ երբեւիցե կին քաղաքապետ չենք ունեցել, եւ 866 գյուղական համայնքներից էլ միայն 24-ն են կանայք ղեկավարում: Ու թեպետ կին քաղաքական գործիչները այսօր ադ մասին խոսելիս պնդում են, որ դա ինքնանպատակ չէ, այդուամենայնիվ, հարկ է նշել, որ ՄԱԿ-ի Հազարամյակի զարգացման նպատակների ծրագրով Հայաստանի կառավարությունը պարտավորվել է մինչեւ 2015 թվականը տեղեկան ինքնակառավարման մարմինների 10 տոկոսի ղեկավարումը վստահել կանանց, սակայն այս պահին այդ ցուցանիշը կազմում է ընդամենը երկու տոկոս:
Սակայն «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդած «Բարեւ, Երեւան» կուսակցությունների դաշինքի ցուցակում երկրորդ տեղը զբաղեցնող Անահիտ Բախշյանը նկատում է, որ Հայաստանում կա մի ոլորտ [կրթությունը], որում ներգրավվածների 90 տոկոսը կանայք են, եւ «որից հասարակությունը օձիք է թափ տալիս»:
«Առաջին հերթին պետք է ունենալ արդար պետություն, որտեղ կինը գուցե ավելի լավ կլուծի վերոնշյալ խնդիրները, սակայն այսօր այս մթնոլորտում տարբերություն չկա, կին, տղամարդ, երկուսն էլ երկիրը ավերում են», - ասաց Բախշյանը:
Խոսելով այն մասին, թե, այդուհանդերձ, կինը տեղ ունի՞ քաղաքական, քաղաքացիական կյանքում` իշխող Հանրապետական խմբակցության պատգամավոր Կարինե Աճեմյանը, օրինակ բերելով իրենց կուսակցությունը, նշեց, որ տարիների ընթացքում կանանց հոսքը դեպի վերոնշյալ դաշտ աճել է:
Երեւանի ավագանու ընտրություններում ՀՅ Դաշնակցության ցուցակում ներառված Ռուզան Առաքելյանն էլ պնդեց, թե կանանց սոցիալական բեռն այնքան շատ է, որ այլ տեղ չեն կարողանում դրսեւորել իրենց, ավելին` այսօր «մեր մթնոլորտն ամենեւին էլ կանանց համար չէ»:
«Օրինաց երկիր» կուսակցության (ՕԵԿ) ընտրացուցակում 7-րդ տեղը զբաղեցնող Ջուլիետա Թադեւոսյանն էլ ավելացրեց, որ հենց այդ մթնոլորտի պատճառով այսօր մասնավորապես երիտասարդ կանանց հետաքրքրությունը քաղաքականության նկատմամբ աստիճանաբար նվազում է:
«Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը (ԲՀԿ) ներկայացնող Թամարա Պողոսյանի կարծիքով էլ` գենդերային անհավասարության պատասխանատվությունը տղամարդ պետական գործիչների վրա է, սակայն կանայք պետք է շարունակեն պայքարել իրենց իրավունքի համար:
Մայիսի 5-ին կայանալիք Երեւանի ավագանու ընտրություններին մասնակցող ոչ մի կուսակցության ցուցակ կին չի գլխավորում: Կարելի՞ է արդյոք ենթադրել, որ հենց նույն կուսակցություններում լուրջ չեն վերաբերվում կանանց ներգրավվածությանը ավագանու աշխատանքին, ավելին` կինը ոչ մի կերպ չի ընկալվում որպես Երեւանի քաղաքապետ: Այս դիտարկմանը ԲՀԿ-ական Էլինար Վարդանյանը արձագանքեց` ասելով, թե սա դեռ չի նշանակում, որ կանայք թերագնահատվում են:
ՀՅԴ ներկայացուցիչ Ռուզան Առաքելյանն էլ կարծում է, որ «կարեւորը որակն է»: Հարցին` արդյոք այսօր այս կուսակցություններում չկան այդպիսի արժանավոր կանայք, որոնք այդ որակը կապահովեին, բոլոր կուսակցությունների ներկայացուցիչները պնդեցին, որ միանշանակ կան:
ԲՀԿ-ի, «Ժառանգության», ՀՅԴ-ի, ՕԵԿ-ի ներկայացրած ցուցակների առաջին տասնյակում կա 2-ական կին, ՀԱԿ-ի առաջին տասնյակում` 3, ՀՀԿ-ի առաջին տասնյակում` ընդամենը 1 կին:
Հետաքրքիր է արձանագրել, որ նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ երբեւիցե կին քաղաքապետ չենք ունեցել, եւ 866 գյուղական համայնքներից էլ միայն 24-ն են կանայք ղեկավարում: Ու թեպետ կին քաղաքական գործիչները այսօր ադ մասին խոսելիս պնդում են, որ դա ինքնանպատակ չէ, այդուամենայնիվ, հարկ է նշել, որ ՄԱԿ-ի Հազարամյակի զարգացման նպատակների ծրագրով Հայաստանի կառավարությունը պարտավորվել է մինչեւ 2015 թվականը տեղեկան ինքնակառավարման մարմինների 10 տոկոսի ղեկավարումը վստահել կանանց, սակայն այս պահին այդ ցուցանիշը կազմում է ընդամենը երկու տոկոս: