Տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց խնդիրներով զբաղվող հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներն ասում են, որ չտեսնող կամ վատ տեսնող մարդիկ Հայաստանում զրկված են աշխատանքից եւ թոշակից բացի եկամտի այլ աղբյուր չունեն:
«Հանգրվան» հասարակական կազմակերպության հրավերով մայիսի 1-ից Հայաստանում գտնվող լեհ եւ վրացի մասնագետները փորձել են ուսումնասիրել Հայաստանում տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց համար վերականգնողական կենտրոններ ստեղծելու հնարավորությունը: Նման կենտրոններ այժմ Կովկասում չկան: Երկուշաբթի նրանք ամփոփեցին «Ինքնուրույնություն» ծրագիրը, Հայաստան կատարած այցի արդյունքներ:
«Հանգրվան» ՀԿ-ի նախագահ Ստելլա Սվիրիդենկոն ասում է, թե ստեղծվել է մի վիճակ, երբ երկրում ապրող շուրջ 12 հազար մարդիկ ամբողջությամբ զրկված են ինքնուրույնությունից:
Սվիրիդենկոյի խոսքով` թեեւ կան աուդիո գրքեր, գործում է կույրերի երգչախումբ, բայց առօրյայում տեղաշարժվելու, կորցրած աշխատանքային հմտությունները վերականգնելու կամ նորը սովորեցնելու համար պետությունը ոչինչ չի անում:
«Հենաշարժական խնդիրը ինչ-որ ճարտարապետական պատնեշները վերացնելով հնարավոր է լուծել, իսկ տեսողության խնդիր ունեցողների համար լրացուցիչ ծրագրեր են հարկավոր ու ավելի հարմարեցված աշխատատեղեր: Քաղաքակիրթ աշխարհում բջջային օպերատորական շուկան տրամադրում են տեսողական խնդիր ունեցող մարդկանց, իսկ Հայաստանում այդ շուկան նույնպես բավականին մեծ է», - ասաց Սվիրիդենկոն:
Հետաքրրական է, որ հայաստանյան աշխատանքի տեղավորման գործակալություններ գրանցված վատ տեսնող մարդկանից երեք տարվա ընթացքում միայն մեկին է հաջողվել աշխատանք գտնել` այն էլ հաշմանդամների խնդիրներով զբաղվող կազմակերպությունում:
«Հանգրվան» հասարակական կազմակերպության հրավերով մայիսի 1-ից Հայաստանում գտնվող լեհ եւ վրացի մասնագետները փորձել են ուսումնասիրել Հայաստանում տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց համար վերականգնողական կենտրոններ ստեղծելու հնարավորությունը: Նման կենտրոններ այժմ Կովկասում չկան: Երկուշաբթի նրանք ամփոփեցին «Ինքնուրույնություն» ծրագիրը, Հայաստան կատարած այցի արդյունքներ:
«Հանգրվան» ՀԿ-ի նախագահ Ստելլա Սվիրիդենկոն ասում է, թե ստեղծվել է մի վիճակ, երբ երկրում ապրող շուրջ 12 հազար մարդիկ ամբողջությամբ զրկված են ինքնուրույնությունից:
Սվիրիդենկոյի խոսքով` թեեւ կան աուդիո գրքեր, գործում է կույրերի երգչախումբ, բայց առօրյայում տեղաշարժվելու, կորցրած աշխատանքային հմտությունները վերականգնելու կամ նորը սովորեցնելու համար պետությունը ոչինչ չի անում:
«Հենաշարժական խնդիրը ինչ-որ ճարտարապետական պատնեշները վերացնելով հնարավոր է լուծել, իսկ տեսողության խնդիր ունեցողների համար լրացուցիչ ծրագրեր են հարկավոր ու ավելի հարմարեցված աշխատատեղեր: Քաղաքակիրթ աշխարհում բջջային օպերատորական շուկան տրամադրում են տեսողական խնդիր ունեցող մարդկանց, իսկ Հայաստանում այդ շուկան նույնպես բավականին մեծ է», - ասաց Սվիրիդենկոն:
Հետաքրրական է, որ հայաստանյան աշխատանքի տեղավորման գործակալություններ գրանցված վատ տեսնող մարդկանից երեք տարվա ընթացքում միայն մեկին է հաջողվել աշխատանք գտնել` այն էլ հաշմանդամների խնդիրներով զբաղվող կազմակերպությունում:
