Երկու օր առաջ Lոնդոնում Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Էրդողանը հայտարարել էր, թե երկրում անօրինականորեն բնակվում է 100 հազար հայաստանցի` չբացառելով նրանց արտաքսման հնարավորությունը:
«Առաջինը այս թեմային 2000 թվականին անդրադարձավ այն ժամանակ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Թանսու Չիլերը` նշելով 30 հազար թիվը: Նա եւս ցանկանում էր արտաքսել հայաստանցիներին: 2000 թվականին եւս Միացյալ Նահանգներում ցեղասպանության ճանաչման հարցն էր քննարկվում: Հետագայում այս թիվը գնալով սկսեց աճել, օգտագործվելով Թուրքիայի քաղաքական գործիչների կողմից` հայ - թուրքական հարաբերություններում», - նշեց Օզինյանը:
Ստամբուլահայ լրագրողի պնդմամբ` առանց պատշաճ փաստաթղթերի Թուրքիայում բնակվող հայաստանցիների թիվը առավելագույնը 15 հազար է: Այս թիվը Օզինյանը հիմնավորում է սեփական հետազոտության տվյալներով: Նա «Եվրասիա» հիմնադրամի պատերով մոտ երկու տարի ուսումնասիրել է խնդիրը` 2009 թվականի վերջին մոտ 150-էջանոց զեկույց հրապարակելով:
«Որպես հիմք այդ զեկույցում ես օգտագործել եմ Թուրքիայի վիճակագրության ազգային ինստիտուտի տվյալները», - ասաց Օզինյանը: - «Երբ դիտարկում եք այդ տվյալները, ապա 2000-2009 թվականներին Թուրքիա մուտք գործած, բայց հետագայում երկիրը չլքած հայաստանցիների թիվը 7 հազար է կազմում: Եթե համարենք, որ եւս 7 հազար մարդ կարող էր անօրինական ճանապարհներով մուտք գործել երկիր, կստանանք 15 հազար թիվը»:
Ալին Օզինյանի խոսքով` սա երկրում գտնվող հայաստանցիների մասին միակ պաշտոնական տվյալն է: «Իշխանությունները, խոսելով 70 կամ 100 հազար հայերի մասին, որեւէ փաստական տվյալ չեն ներկայացնում», - ընդգծեց նա:
Ստամբուլահայ լրագրողը նաեւ քիչ հավանական է համարում, որ Թուրքիայի իշխանությունները մի օր կորոշեն ի կատար ածել սպառնալիքները` վտարելով Թուրքիայում բնակվող Հայաստանի քաղաքացիներին:
«Եթե հայաստանցիների առկայությունը իրոք նման դժգոհություն առաջացներ, նախ կփորձեին եղածներին քայլ առ քայլ արտաքսել, ապա կխստացնեին վիզային ռեժիմը: Իրականում, հայաստանցիների առկայությունը շատ լավ պատրվակ է թուրքական իշխանությունների համար, որ օգտագործվում է քաղաքական նպատակներով», - շեշտեց Օզինյանը:
«Առաջինը այս թեմային 2000 թվականին անդրադարձավ այն ժամանակ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Թանսու Չիլերը` նշելով 30 հազար թիվը: Նա եւս ցանկանում էր արտաքսել հայաստանցիներին: 2000 թվականին եւս Միացյալ Նահանգներում ցեղասպանության ճանաչման հարցն էր քննարկվում: Հետագայում այս թիվը գնալով սկսեց աճել, օգտագործվելով Թուրքիայի քաղաքական գործիչների կողմից` հայ - թուրքական հարաբերություններում», - նշեց Օզինյանը:
Ստամբուլահայ լրագրողի պնդմամբ` առանց պատշաճ փաստաթղթերի Թուրքիայում բնակվող հայաստանցիների թիվը առավելագույնը 15 հազար է: Այս թիվը Օզինյանը հիմնավորում է սեփական հետազոտության տվյալներով: Նա «Եվրասիա» հիմնադրամի պատերով մոտ երկու տարի ուսումնասիրել է խնդիրը` 2009 թվականի վերջին մոտ 150-էջանոց զեկույց հրապարակելով:
«Որպես հիմք այդ զեկույցում ես օգտագործել եմ Թուրքիայի վիճակագրության ազգային ինստիտուտի տվյալները», - ասաց Օզինյանը: - «Երբ դիտարկում եք այդ տվյալները, ապա 2000-2009 թվականներին Թուրքիա մուտք գործած, բայց հետագայում երկիրը չլքած հայաստանցիների թիվը 7 հազար է կազմում: Եթե համարենք, որ եւս 7 հազար մարդ կարող էր անօրինական ճանապարհներով մուտք գործել երկիր, կստանանք 15 հազար թիվը»:
Ալին Օզինյանի խոսքով` սա երկրում գտնվող հայաստանցիների մասին միակ պաշտոնական տվյալն է: «Իշխանությունները, խոսելով 70 կամ 100 հազար հայերի մասին, որեւէ փաստական տվյալ չեն ներկայացնում», - ընդգծեց նա:
Ստամբուլահայ լրագրողը նաեւ քիչ հավանական է համարում, որ Թուրքիայի իշխանությունները մի օր կորոշեն ի կատար ածել սպառնալիքները` վտարելով Թուրքիայում բնակվող Հայաստանի քաղաքացիներին:
«Եթե հայաստանցիների առկայությունը իրոք նման դժգոհություն առաջացներ, նախ կփորձեին եղածներին քայլ առ քայլ արտաքսել, ապա կխստացնեին վիզային ռեժիմը: Իրականում, հայաստանցիների առկայությունը շատ լավ պատրվակ է թուրքական իշխանությունների համար, որ օգտագործվում է քաղաքական նպատակներով», - շեշտեց Օզինյանը: